Büyük umutlar Şiiri - Ozan Oğuz

Damarlarımda sıkışmış kan
Gençlikten kalma sanki
Hayallerin solukluğunda
Gölgelerin ardındaki gülüşlerde
Dün gibi ama çok uzaklarda

Bir yol var giden ileriye
Aynı zamanda anımsatıcı geçmişi
Aynı o eski yürüdüğümüz yollardaki gibi
İçimizde bitmeyen alev:
Hiç yorulmayacakmış gibi
Acımızı unutmuşcasına
Sanki rüyalarda ki bir gezinti...

Yeşil ve maviden bilinmez bir diyara cıkarken
Siyah ve beyaz bir yol boyunca yürüdükten sonra
O yolda bir o kadar güzel
Gecenin ışığı yüzüne vururken
Ayakların yere basmazken
Ellerimiz birken soğukta

Ve sonra vardığımızda
Çimler çocukluğumuzdaki gibi yeşil
Hayaller gerçek; düşünceler berrak
Işık bir o kadar parlak;
Mutluluk ve umut içimizde
Çoşku ve neşe kalplerimizde

Yüzümüze vuran güneş sesleri bastırıyor
Ve rüzgar kulağına yavaşça fısıldıyor
Daha sonra biniyorsun yelkenliye
Tek başına açılıyorsun denize;
Her ne kadar rüzgar ters esse de
Yitik çığlıkların seni yakalacağını sanarak

Ve uzaklaşırken
Bilemiyorum döner misin?
Ben gelemem peşinden
derin suların ardında ki çorak topraklara
Sen geri gelebilir misin?
Kalabilir miyiz bu diyarda?