Kendini dalına bırakmış bir gül misali yaşıyorum.
Her nefesimde bir yaprağım düşüyor toprağa,
Tüm yapraklarım kuruyor sonunda.
Bir dala sarılmış sarmaşık gibi gönlüm,
Tükeniyorum yerlerdeyim tutunacak dal kalmayınca.
Ve öfkem bir fırtına gemi yanaşmayan bir okyanusta,
Savuruyor dalga dalga tüm gençliğimi...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
sanki sevgisini bırakıp geri dönen bir şairin,yorulmuş bir şairin şiiri.tebrik ederim.mükemmel olmuş.
Hiç de haketmeyen insanlara veriliyor bazen değer...
Karşılıksız sevgi...zor...lezzetli bir dize...tebrikler.
melek ayaz
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta