Derya Dender Şiirleri - Şair Derya Dender

Gözlerimin dalgın dalgın maviye süzülüşünde, damağımdaki isminin tadını algılayabilmek de güzel,
Kurulan sessiz cümlelerimin zembereğinde, öznesi kayıp hayatın içinde savrulmak,
Geceleri düşlere beleyip, yalınlığı avutmak, ıssız kaldırım taşlarıyla sohbet de güzel,
Hiçliğin yankılandığı yürekteki bahanelere sarılıp, öksüz buseler kondurmak,
Kaç asırlık duanın amininde gizlendin ki sen..
Ceplerimde bir tutam umudu, nimet saydığım kaçıncı sürgünü sarmalıyor yokluğunu..

HA/SAR !

Şiir yüreği ha sardı ha saracak derken,
Zehir zemberek geçiyor hayat gönülden..

Rahat yok ki bir türlü yüreğe,

Özel anılar biriktir hayatın boyunca, sana özel kokular, sana özel şiirler, sana özel melodiler..
Sadece seni gerçek anlamda tanıyanlar anlasın bu anların değerini..
Radyoda bir esinti duyduğunda aklından sen geç ansızın..
Gökkuşağına baktığında, renklerden mavi ol mesela, anımsatan gülücüğüyle..
Yakamozda bile sen koksun, burun direklerini sızım sızım hasrete bulayan,
Şekersiz bir demli çay ol mesela, damağına dokunan öznesi ol, ismin yazılsın bir yudum çayda..

HAYATIN ÖZETİ!

Sevinince toprağa bakmalı evet,
zira tüm sevdiklerimizi onun koynuna emanet verdiğimiz,
kavuşmak için günleri belediğimiz bir ömürden geçiyoruz..
Üzüldüğümüzde ise bir renge takılıp kalmamalı,

İYİKİ

Benim gözbebeklerim hüzün kokar,
yüreğimdeki depremlerin sarsıntısı damlar kirpiklerimden,
Saçlarımın satır arasında, şaşkın yıldızlar ilişiktir.
Bakışlarımda hırçın rüzgarlar eser,

İYİYİZ..

Sen geçiyorsun ya gönül evimden,
biz de kendimizden geçiyoruz o anda aniden..
ve
Soranlar oluyor ya nasılsınlara bürünmüşlüyle..

Masumiyetin gözlerindeki ışığı talan eden zaman celladı,
Sürgünlerinde kangren olmuş aymazlıklarla yol alırken.
Karanlığında harem kurmuş, kara kaftanlı masonları,
Çalıp gittiler bütün masum çocuklukları..
Kırbaçları şaklardı düşlerinde şahlanan tayların,
Sessizliğe bürünen suspus olmuş, paslı bulutlara vurgun

KARMA / KAR-IŞIK

İnsan en derin yalnızlığını, "yalnız değilsin” diyenlerde yaşar.
Söylediğimiz en bilindik yalan'dır, "iyiyim “ diyebilmek hayata..!
Kimi zaman kendim bile inanmazken sevmeye ve sevilmeye…
Yine sevgi yoldaşlık etti, her adımda yüreğime.

KAYBOL !

Yürekte saklılar düşler, yakar kavurur ömrün tenini..
Sustukça biriken cümlelerin çığlıkları kaplar yenini..

Sırrını yitiren aynadaki, silik suretlerden geçerken zamanın treni..

KAYIP!

Ömre perçinli güven kayıplarım
insan manzalaralari ile dopdoludur benim
Bir yürek susmaktan yorulur mu ?