Uyuyup seni görüyorum, uyanıyorum seni.
Islak topraklar gibi burnuma kokuyorsun.
Yıldızları söndü tek tek Elbistan akşamlarının
Gökyüzü ağlıyor yokluğuna,
ben ağlıyorum.
Kâinat ölüyor,
ben doğuyorum.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
