Dert Tüccarı Şiiri - Arman Marazyan

Yine Kumkapı’da o sarhoş gecelerin bir yarısı
Uyku bu semte daha uğramadı
Gözlerim ufuktaki o parlak yıldıza takıldı
O da tıpkı senin gibi benden çok uzaktaydı

İnat etti kapanmıyor göz kapakları
İple çekiyor umudu yitmiş sabahı
Yorgan desen halı üstü yeni mekânı
O da yıldız emsali terk etmiş bu diyarı...

Bir mahalle düşün açık bütün camları
Onlardan birinde tüttürüyor bir adam sigarayı
Her fırtta ateş gibi canlanıyor anıları
O da benim gibi sevda kurbanı

Sanki dönenler için aralanmış balkon kapıları
Ama ne çare gidenler çoktan yolu yarıladı
Geriye sokağı çıkmaz yolsuz bir adam kaldı
O da dayanamayıp dört duvarı boyladı

Oysa cam kenarlarında ne hayalleri vardı
En büyük arzusu senle yaşlanmaktı
Biri erkek biri kız çocukları olacaktı
Onlarda feleğin ziline basıp kaçacaktı

Olmadı bütün hayalleri bi kaşık suda battı
Senle de yaşlanamadı çocukları da olmadı
Sayende felek onun zilini çalıp kaçtı
Çünkü onun Hayal gemisini batıran senin umursamazlığındı

Gün gelirde çalarsa geri dönüş çanları
Çatlamadıysa eğer ar damarın çalma kapısını
Canice harcama yokluğuna bağımlı ettiğin yıllarını
Yıkma harap etme kendince zor bela kurduğu dünyanın çatısını
Bırak onu artık o adam dert tüccarı...