Her yara,
bir ders gibi kazındı içime.
Kimi sessizce sızladı,
kimi çığlıkla uyandırdı beni.
Güvendiğim ellerden
soğukluğu öğrendim,
beklediğim yollardan
kimsenin gelmeyeceğini…
Sandım ki herkes
benim gibi düşünür,
benim gibi sever.
Ama güvendiklerimiz,
bir mezara döndü çoğu kez.
Şimdi biliyorum:
her vedanın ardında
bir “iyi ki” gizli,
her kırgınlıkta
kendine dönmek var aslında.
Zamanla fark ettim,
en gerçek dersler
ne öğretmenlerden öğrenilir,
ne de kitaplardan…
Kalp kırıldığında başlar asıl öğrenmek.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 26.7.2025 19:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!