Derken Eriyip Gider Şiiri - Ozan Efe

esriyen dalında üzdün yüreği
yaralandı derken eriyip gider
kabuğu alında süzdün gereği
paralandı derken eriyip gider

kalkıştıkça gönül güne alışsa
bakıştıkça önül düne çalışsa
gözyaşlarında gül üne dalışsa
karalandı derken eriyip gider

gülücüğe kanıp baskına vurur
divanece sanıp bakına durur
gözyaşına banıp sakına kurur
daralandı derken eriyip gider

karanlık gecede üşüdüğün an
ateşin içinde kuşandığın tan
nedeni niçinde yaşadığın can
sıralandı derken eriyip gider

ozan efem iklim değişti aman
ayak altındadır çürüdü saman
efkarı gönlümü bürüdü zaman
kürelendi derken eriyip gider

020612çiğdem