Sözcüklerin tükendiği,
Kelimelerin sesinin çıkmadığı tek bir an var.
Her şeyim olabileceğini düşünürken,
Hiçbir şeyin olamadığımın farkına varmak...
İşte o an, her şey anlamını yitiriyor.
Sevgi, aşk, dünya,
İnsan, kalp atışı, nefes almak...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta