Derindeki Kor Şiiri - İsmail Uysal

Sanma sen gidince yanmadı içim
Ağladım derinde yar gizli gizli.
Zamandan öteye geçti her mevsim
Yağdı baharıma kar, gizli gizli.

Titrek ellerimi soktum cebime,
Gözümdeki nehri saldım kalbime,
Bu aşk için niyaz ettim, Rabbime
Ruhumda büyüdü nar, gizli gizli.

Gözlerim, döktüğü yaşa garip der.
Beden, gezdirdiği başa garip der.
Sabrım, çatlattığı taşa garip der.
Yüreğim, “aşığım” der, gizli gizli.

Lakin yar anlamaz kalbimde aşkı
Beyninde bir ordu gücünde, kuşku
Baltalar sürekli, yaptığım köşkü
Temelden tavana yer, gizli gizli

Yârim her hatıran sineme yaslı
Kör bir çivi çaktın ki hem de paslı
Hani sonradandı, bu işin aslı
Ayrılık, şimdiden kor gizli gizli.

Her kelimen kahır, her söz incitir
Sanma ki yüreğim karaincidir
Yârim, belleğinden şüpheyi bitir
Yoksa alev alır kor, gizli gizli.