Derdin Kökü Şiiri - Jale Keskinkılıç

DERDİN KÖKÜ

Bu şiir bana yaşattığın
Acıların tazminatı
Kaç şiir oldu bilmem
Bence birkaç tane
Daha çıkar
Ben dahil
Bir çok sevda
Susuzu içer
Doya doya
Hani derler
Kana kana içmek
İşte öyle
İki gecedir uyumuyorum
Ancak saat dörtte
Sabah yedide kalkmak
Zorunluluğu olmasa
Bir şey değil

Hani telefonda sorardın ya
Ne giymişsin?
Öyle bir soru varsa
Kalmışsa
Derdin kökünü giydim
Görmek ister misin?
Umut kumaşı aldım
Ama bu kumaşı
Diktirecek terzi
Bulamadım
Bir bulsam.
Kitabımı sorarsan
Tanıtıma çıktı mı diye
Onu da boş verdim
Ne zaman çıkarsa artık
Kitabım çıkarsa
Dünyanın sorunu mu bitecek
Sonra kaç tane
Satılacak
İnsanlar ekmek parasını
Zor buluyor
Hadi satıldı diyelim
Başım göğe mi erecek.

Aşkı ilanınızı akşam
Bültenine yetiştirememişsiniz
Çok üzüldüm
Yinede duyan duydu
Biliyor musun
Binlerce şükür geçti
İçimden
Bir sürü
Şükür dudaklarımda
Artık bitti dedim
Kıymet bilmeyen
Sevdalım gitti
Yine de bir selamımız
Kalır herhalde
Hani sen derdin ya
Buraya gelirsen
Önce yemek yeriz
Sonra evime gideriz
Ve hep ben derdim ya
Sadece bir çay
İçeriz
Bir gün karşılaşırsak
O çayda iptal
Bir kaldırım taşına
Oturur
Derdin kökünü
İçeriz ancak
Olur mu? Deme bana
Olur olur
Aslında oda
Olmaz
Biz derdin kökünü bile
Zor içeriz
İçmek istesekte beraberce

Arkandayım derdim ya
Artık değilim
Ben önümde başını
Eğen insan istemem
Yanımda olmalısın
Derdim ya
Artık gerek kalmadı
Ben kendi yolumdayım
Ama bazen yinede?

Bu ikimizin sırrı
Ve yine yaşanmamış eksik
Yüreğinde ne varsa
Saklı benle ilgili
Onlara iyi bak
Bu şiir de seni sarmaladım
Sakındım
Arkanda değilim
Dedim ya
Yalan!
Ben yine arkandayım
Ne işine yararım ki
Sen yanımda yoksun
Olma zaten
Sen mutlu ol
Boş ver beni
Bana derdin kökü de yakışır

Biraz abarttım mı acaba
Abarttım
Zaten adım çıkmış
Karamsar şaire
Seni tanıdığıma
Olmadım pişman
Şiir yazdıran göz yaşına da
Razıyım

Derdin kökünü giysem de
Umut hep kucağım da
Ve gözlerim ışığı arar
Bulur icabında...

JALE KESKİNKILIÇ