Derdimi Kimse Anlamaz Benim

Derdimi kimse anlamaz benim
Hep lafın ortasından konuşurum
Kapıma kimse uğramaz benim
Nedeni meteliksiz bulunduğum

Yaramı doktorlar bilmez benim
İçimde ne acılar var uyuttuğum
Yerimi kimse sormaz benim
İnsanlar var dünlerde unuttuğum

Halimi kimse görmez benim
Kafamı ilaçlarla avuttuğum
Atıma kimse binmez benim
Hoyratça kırlarda koşturduğum

Yanımda kimse kalmaz benim
Sebebi çok soru sorduğum
Laf duymadan günüm geçmez benim
Sözlerime kızılır, sessizce konuştuğum

Muhayyel, lafını kimse duymaz senin
Çünkü gözlerinle konuşursun
Derdinde kimse derman olmaz senin
Beladan belaya koşuşursun

Tamam, gamını kimse bilmez de senin
Daha ne diye yazarsın?
İsmini kimse görmez senin
O halde insanlara niçin kızarsın?