Derdimebderman Sandıklarım

Derdine Derman Sandıkların

Derdine derman oldukların,
Bir gün gelir sana dert olur, dikkat et…
Gözyaşını silerken elleri,
Belki de hançer olur yarın,
Bil ki kalbinin kapısını her açtığında,
Herkes misafir değildir, bazısı istilâcıdır.

Sen umut verdikçe,
Onlar gölgene bile muhtaç kalır,
Ama gölgeni ararken,
Güneşini söndürmeye kalkarlar,
İşte o zaman anlarsın,
Her iyilik, herkeste meyve vermez.

Derdine derman sandıkların,
Kendi yarasını seninle kapatır,
Sen kanarken onlar rahatlar,
Sen yanarken onlar ısınır,
Ve sen susarken,
Onların sesi yükselir göğe.

Bir gün aynaya bakarsın,
Omzunda taşıdığın yüklerden eğrilmiş belin,
Gözlerinde uykusuzluk,
Kalbinde ağır bir suskunluk…
O zaman fark edersin:
Kendi yarana hiç merhem sürmemişsin.

Unutma,
Kimin derdine derman olursan ol,
Önce kendi yarana bak!
Çünkü kanayan kalple başkasına ilaç olamazsın,
Çünkü kırık kanatla göğe yükselemezsin,
Çünkü iyilik, sahibinden kaçarsa,
Yolda düşer, toprakta kaybolur.

Derdine derman oldukların,
Sana dert olur, dikkat et…
İyilik elbette güzeldir,
Ama akılsızca yapılan her iyilik,
Bir gün en büyük kötülüğe dönüşür.

Kalbini sakın,
Gönlünü koru,
Sev ama ölçülü,
Ver ama sınırlı,
Yaralarını gösterme herkese,
Yoksa merhem yerine tuz basarlar.

Ve hatırla:
Gerçek dost, seninle yürüyen değil,
Seninle yük taşıyandır.

Söz : Mucize