Dünya gözüyle Medine’yi bir görsem derdim.
Sen kokan havasını ruhuma çekmekti derdim.
Ravzanda açan o güllerinden, bir bir derdim.
Sen, benim şefaatçim! Oysa ben, Sana derdim.
Girmek isterken huzuruna Cibril kapısından,
Pırangalar vuruldu ayaklarıma günahlarımdan.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



