Derağuş Şiiri - Dengi Naz

Keskince gördüm,
Ta en başından.
Sen,
İnmeden zifir
Tulpar sırtından,

Ciğerini doldurup
Derin nefesle
İlkin beni çağırdın,
Son hecede ruhunu,
Göğe üfledin sandım.
*
Sonra buluta bakıp,
Attın sırma kemendi.
O an nasıl olduysa,
Dağlar yürüdü altta,
Gökte bulut hızlandı.
Baktığımda İlmeğin içinde
Saçlarım vardı.
*
Tulpar şahlandı
Aştık beraber
Yüce dağları,
Derin suları.
Sanma ki bir tel saçım ıslandı.
*
Vardık bir anda,
Denizlerin çekilip,
Coştuğu yere
Su İyesi uyurken.
*
Nasılsa birden
Yalnız ben kaldım,
Boşlukta asılı saray önünde
Kimseler yoktu.
*
Sesini duyunca, Sağıma döndüm,
Has bahçesinde
Beni bekliyormuşsun.
Elinde simsiyah
Bir kanat tüyü
Ben mahcup, mütebessim
İcabet ettim.
*

Üç kadındılar,
Karşıladılar,
Od Hatun,
Ak Ana ve
Edgü Hatun.
Bir de
Azatsız köle.
*
Oturdum bir mindere,
“Bekle” dediler,
"Gelecek"
Ben Seni sandım.
*
Bağrında beyaz bir kilitli sandık
Bir hıra
Üç’ünde bala,
Birden görünüp,
Bana yöneldi.
O gözün feri,
Ruhumu deldi.
*
Sandım ki o an
Gök dolu sığırcık,
Beni de araya katıp
Dalgalandırdı.
*
Sormadım,
Her kimse kimdir.
Fakat keşke dedim,
Bu şirin can,
Bir benim olsa.
Ebedi sinemde kalsa
*
İşte sonra,
Yardan düşenin,
Ottan mededi gibi
Sarıldım ona.
Gördü kainat
Sarılmak neydi.
*
Öyle sardım ki,
Ruhum kaynadı,
Kalbim eridi.
Yürüdüğü gibi suyun dal uçlarına
İki koldan sızıp,
Birikti avuçlarıma...