Depremler Şiiri - Abdullah Almaz

Güneşi gören gözler
Ay ile yetinir mi hiç
Çiğnenmemiş bir yaz sabahında
Gözlerime doğdu güneş

Ne oldu şimdi…
Avcı ava dönüştü ansızın
Övünür kul olmakla sultan
Artık padişah fukaradır
Mecnun ne gördü Leyla’da
Leyla’yı tanınmaz kılan ne?

Depremler aah depremler
Gönülde olunca
Enkazını kaldırmak bile
Alır bir ömrü götürür
Kim mazur görür bu depremleri
Duygular eylemsiz kaldığı sürece

Sanki üç yüz yıllık bir uykunun yorgunuyum
Cebimdeki akçeler geçmez olmuş
Başka bir diyardan mı geldim
Yoksa başka bir zamanda mıyım?
Güneş ah! Bir farklı aydınlatıyor
Yüzümdeki derin hatları