Bir çocuk ağlıyordu duvarın kenarında.
Göz yaşları kurumuş ümitleri tükenmiş,
Bir çocuk ağlıyordu duvarın kenarında,
Anne diye,Baba diye iki sinide kaybetmiş.
Bir çocuk ağlıyordu duvarın dibinde,
Dünya üzerine çökmüş sanki evleri değil.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var