bu bahçem son bahçe
bu son ekmeğim
yediğim
bu viranede
Allah’ım öğrendim giden gitmiştir
acı kalır ölünün
tuttuğu son kişiye
başında tekbiiir
demiştir büyük
büyük büyük dede
ve sen yâsîn
yâsîn yâsîn
olur üflersin
bütün nefesini
sanki fırtına
gibi atlarla
uçup yetişeceksin
ben diyeceksin, ben-ben!
sen kim diyecekler, sen ne?
bu ne densizlik
düş yeryüzüne
Kayıt Tarihi : 31.7.2018 11:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!