Deniz ve Karadul Şiiri - Ali Gençay

yazmazsam
bana darılırlar
ne zaman
oturup denizin kenarına
elime kalemi alsam
kağıda serilir acılar
yazılır karadullar

çığlıkları duyuldu martıların
gök mavi,deniz mavi
uçuştular
kanat,kanat
mavi sonsuzluklar
suya indi sandal
küf kokan ağlar
eğildi kadın
alnında öpüldü
deniz kıskandı
kadın anladı
içi yandı
usulca mırıldandı
-sakın beni onsuz koma
kürek çekildi
kayboldu uzaklaştı
deniz çalkalandı
gün devrildi karanlık sardı
gelen olmadı
yutkundu kadın
ağladı
o günden sonra
karalar bağladı

yıllar yılları kovaladı
dayanamadı
kadının suya değdi ayakları
deniz dalgalandı
suya tükürüyor balıkçı
dilinde
-lanet karı
kadın
çıkarıp başından siyah şalı
dövüyor dalgaları
köpürüyor deniz
dalgalar
dövüyor kayaları
kadın haykırdı
-sen aldın onu
avuçları kanadı damladı
içti deniz
canavarlaştı
korktu balıkçı
anasına sözü vardı
giydirmeyecek di siyahları
esti fırtına
mavi griye çaldı
gün karardı
kadın açıp kollarını
seslendi
-dayanamıyorum artık gel beni de al
karalar kadını da aldı
bitmedi acı
yeniden canlandı
kara şalı balıkçının anası taktı