Deniz ve Ben Şiiri - Kenan Gezici

Nerden çıktı şimdi bu his dokundu içime.
Denizden yeni çıkmış gibiyim benziyor ürpertiye.
Uzun zaman oldu hatırlar gibiyim kısmen.
En bildiğim his üzüntümün adım adım.
Geçmişten bugüne kadar üzüntümün.
Pul pul olup kızgınlığa dönüşmesi.
Bana deniz feneri lazım onca dalgadan sonra.
Tahrip olmuş sağım solum.
Fırtınalarda kaybolmuş gülüşüm.
Tahrip gücü yüksek evlerde yaşadım.
Kıyametler kopardı sofrada oturuşum.
Baştan suçlu hissettirilmişim ki.
Tedirgin ürkek, suç potansiyeli yüksek.
İnsanlar olmuş etrafımda hep.
Aman anan, aklımdan geçmiş hep.
Ve sonra birdenbire denizin gülüşü,
Düşmüş bir yerlerden elime.
Hür olmuşum denizi sevecek kadar.
Denize bakarken kendime bakmışım meğer.
Denizin dalgalarındaki aksi görüvermişim.
Yükselip alçalan göğsüm deniz gibi.
Kenan Gezici 22/06/2025