Deniz ve ben Şiiri - Sevinc Arzulu

Necə də tuş gəlsəm töhmət-qınağa,
Mən ki yox demədim vaxtsız qonağa.
İndi dözümümü çəkib sınağa,
Sənin yoxluğuna dəniz kükrəyir.

Məhəbbət özündə məna daşıyır,
Sevilən sevənlə birgə yaşıyır.
Ayağım üşümür, könlüm üşüyür,
Amansız həsrətdən necə titrəyir..

Yığıb da başına dostu-tanışı,
Bilirsən dalğalar nədən danışır?
Eh, bütün küsənlər çoxdan barışıb,
Xəyalın gözümdən bir an itməyir.