Deniz Küsmüştü Şiiri - Hüseyin Durmuş54

Küçücük bir koy ve masmavi bir deniz;
Sakin bir kadın gibi karşımda,
Bazen hırçın bir kadın oluverir,
Bir bakmışsınız hüzünlü bir eda içerisinde durur,
Gözyaşlarını andıran bir hırçınlık sarıverir bazen,
Onun gözyaşı köpüren dalgalarıdır artık,
Bazen sizi içine alacakmış gibi seslenir size,
İnanın içerisinde kaybolacak gibi olursunuz denizin.
Sizi de korkutur bazen bu gözyaşları ve hüzün.
Ama bu onun için en mutsuz andır,
Ve deniz küsüverir bir anda.
Deniz küsüverir dedim sizlere;
Deniz küsmüştü bir anda bu sabah burada.
Ben çok korkmuştum bu küsmeye ve kahroldum.
İyice yaklaştım denize seslenerek!
Nedir seni yaşama küstüren?
Ben insanların ekmek teknesiyim,
Ben bütün insanların hem duasını hem lanetini alırım;
Çünkü fırtınada lanetler beni bulur,
Sakin bir günde bütün şükürleri çalışmalarına verirler,
Yazın sıcağında bile sakin olmayınca
Bana selam bile vermezler.
Beni sadece eğlencelerinde hatırlarlar
Ve sadece mutlu olmak için bana yaklaşırlar.
Ve daha mı istersin? ….
Bir anda sustu…
Ve deniz küsmüştü bir anda;
Yaşam bitmiş gibi oluverdi.
O güzel kokuları sürünen güzeller gibi
Hafiften oluşan dalgaları görmenizi isterim,
Güzel bir kadının gamzelerini andıran dalgaları.
Ve üzerinde hafiften oluşan beyaz köpükleri ise
Asaletin bir nişanı gibi ben buyum diyordu deniz
Ve deniz sakinliği ile size mutluluğu verir,
Yağmurla kucaklaşması bile bir başkadır,
Yıllarca gurbette hasret olan
İki sevgilinin bir birlerine sarılması,
Bir birleri ile hasretle kucaklaşırlar.
Yine yaranamaz insanlara deniz.
Yine nefretlerle ve lanetlerle
Karşılaşır çoğu zaman orada
Ne gamzesi güzelliğini kurtarır
Ne verdiği nimetler onu dillendirir
Hasret içerisinde bir sonraki güne
Büyük bir özlem ile gitse de
Bir tek kusuru vardır güzelliğinin,
Çoğu zaman yerinde duramayışı,
İnsanlarla kucaklaşmak,
Dostluğu doyasıya yaşamak
Bütün içtenliği ile bütün benliği ile
İnsanlarla tatlı dille sohbet etmek
Ve ne yazık ki denizi anlayan olmadı
İnsanların duyarsızlığına, acımasızlığına
İnsanların kalleşliğine, şükretmeyişine
Ve insanların denize acımasızlığına
Kızamasa da gözyaşları içerisinde
Sessizce protesto edercesine
Ansızın ve hiç gülmemecesine
Deniz susmuştu, deniz küsmüştü tüm yaşama….

Akbük / 05.02.2007
Hüseyin DURMUŞ
www.kafiye.net