Ben
İstanbul’un
İstanbul boğaz'ın sırtında.
Bir kızıllık çekip alıyor gözbebeklerimi.
Akşam
Gündüz ile öpüşüyor
Güneş
Denize düşen yarım karpuz
Denizde kor, suda güneş
Su da
Buz mu buz
Ruhum
Dört nala koşan doru kısrak
Ayaz
Boğaz’ın boğazını sıkıyor kıskıvrak.
Güneşin utangaç yüzünde
İhanetin tasması
Boşuna mı sanırsınız
Boğaz’da yıkanması
Vakit akşam
Deniz bulanık
Ben; asabî…
Vesveseler
İçimde tespih, tespih dizili
Gaipten biri seslendi
“Güneş O’nu elledi”…
Kan beynime sıçradı
ben yine delilendim
Ufuklara baktıkça geldi
“Heyheylerim”
Güneş inat
İçim fesat
Ben kıskanç…
Seni öptüğü için kin duyarım güneşe
Bir de dalga geçiyor, yüzünde gülümseme
Sinkaflı sözler edip yüzüne tükürdüm
Araya bulut girmese
Güneşi öldürürdüm…
Akşam çöktü
Deniz Kurşunî
Ben Şair
Kayıt Tarihi : 25.3.2004 13:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
