Deniz Gözlüm Şiiri - Metin Keleş

Kadın mavi gözlüydü
Adam, maviye tutkundu
Eminönü'nde iskelede
İlk sefer ilk vapurdu.
Güneş maviye, gök aşka çalıyordu.
Geç kalmışlıkların pişmanlığı,
Adamın yüzüne bir ışık gibi yansıyordu.
Kadın, bir mavinin en koyu tonuyla
Adama yaklaşıyordu.
Adam da bir aşka nasıl hazırlanır,
Henüz bilmiyordu.
Yaklaştı kadın, günaydın dedi.
Günaydın dedi adam
Kadın,iki simit alabilir miyim dedi.
Biri sade olsun lütfen! Biri peynirli
Adam içten içe
Bu aşk dedi.
Bu aşk;
Bir yanı sade bir yanı veremli
Kadın, hazırlanan simitlerini alıp, İyi günler dedi.
Ve Vapuru doğru yöneldi.
Adam deniz gözlüm dedi
Ve ekledi;
Deniz gözlüm; yüreğime yavaş gir!
Yavaş gir ki;
Uyanmasın dalgalar gözlerinde…
Sonra vapurun siren sesiyle
Bir anda irkildi
vapurun gidişini izledi dakikalarca
ve ağzından dökülen şu mısralarla;
Bir martı gibiydi sanki ellerin
Bu sabah Eminönü'nde
Bunca dert, bunca telaşın içinde
Uçuşurken hayallerim
Ansızın ellerin ellerime değdi
Ellerin bir susam sevda
Bir hüzzam şarkıdır şimdi…

İstanbul da Marmara da
Geç gelen bir aşkın
Erken giden vapuru
Mavi sularda yol alırken
Etrafta çığlık çığlığa
Bir insan seli
Ve simitçi ve mavi yani asi
Bir gönüle gizlenmiş, üç serseri
Üç kurşun, üç hasretin bedeli
Yani aşık ,yani deli
Yani mecnun olmuş
Düşler sokağından geçti geçeli
Deniz gözlüm, deniz gözlüm
Yüreğime yine gel.
İstersen çığlık, çığlığa gel
Uyandır göz bebeklerinde ki denizi
Sür beni, sürükle okyanuslara
At beni köpek balıklarına
Alışamam sensiz yaşamaya
Deniz gözlüm;
Deniz gözlüm razıyım, razıyım inan
Ben gözlerinde boğulmaya...!
Metin Keleş