* Deniz gibi Şiiri - Fatma Doğan

Fatma DOĞAN

DENİZ GİBİ

Bir deniz gibi olmak ister insan,
Bazen dingin limanların kuytularında gizlenen,
Bazen de deniz kokusu gibi keskin ve hırçın ,
Yeni doğan günle arınmış, rüzgarlarda raks eden.
Kuş sesleri martı çığlıklarında kaybolmuşken,
Huzurun sessizliğini duymak istersin,
Mırıldanırcasına gizliden.
Yaramaz dalgalarla oynaşan yansımalar cümbüşe döner,
Günün kızıllığı geceye evrilirken.
Boş veresin gelir, koy verip gitmek istersin tüm telaşları ,
Atıvermek bir yük gibi üzerinden,
İçine oturan ne varsa kayaları, taşları
bırakırsın sahile,
Ufalayıp kum gibi savururken,
Birdeniz gibi olmak istersin, her gün yenilenmek,
Sil baştan doğmak küllerinden,
Yepyeni umutlar yeşertmek istersin yüreğinde ,
Dikensiz ve hiç olmadığı kadar masumca
billurlaşmak,
Arınıp tüm tortularından.
Bir deniz gibi olmak istersin
Ressamları dahi kıskandıran bir manzara,
Dalıp gittikçe derinleşen ve baktıkça güzelleşen,
Ufukta bir gemi görmek için heyecanla beklemek gibi bir tat, saf ve çocukça
Yalın ayak hissetmek kumsalda o naif yumuşaklığını dalgaların,
Okşar gibi yanağını sevgili edasıyla .
Bir deniz gibi hasretle sarılıp gökyüzüne ,
Yıldız istersin geceden içindeki karanlığı dağıtmak için
Kırk yıllık ahbap gibi dertlenirsin denize,
Çekip kulağından ne varsa şikayet ettiğin alıp götürsün diye.
Bakışmak sadece belki saatlerce hiç konuşmadan,
Sohbet ettiğin bir dost gibi
Karşılıksız seven birini istersin yanında. Çıkarsız vefalı her defasında sahile dönen
Bir deniz gibi.
#FatmaDOĞAN
12.07 2024 /şile