Kimse bilmez…
Neler yaşanır kahvenin ardında.
Dalgalar kıyısını dövüyor mehtabın,
Bedenim dar geliyor ruhuma.
Salı sabahı,
Bir Pazar kahvaltısı.
Olmaz mı?
Öyle güzel olur ki,
Sen yanımdaysan,
Her kahvaltı Pazar sabahı.
Sevmek seni,
Düne kadar yapılmış
Ve yapılabilecek...
En anlamlı şey idi.
Bir kuş daldı geceye.
Yıldızlar feneri, rüzgar yelkeniydi.
Gücü kısacık kanatlarını çırpışında,
Umudu minicik kalbinin atışında idi.
Ama heyhat, ama nafile!
Bilmiyordu ki minik serçe,
Gerçekte kimse bilmez ama,
Hayattır Sonbahar.
Aslında kimisi sevmez ama,
Sonbahar'dır hayat.
Ve hatta çoğu göremez ama,
Sonbahar'ın kendisidir,
“Yağmurlu bir gecede,
Bir cinayet işlenir…”
Her çocuk bilir, böyle başlayan soruyu.
Daha başında sönen,
bir yalancının mumu.
Yağmur, bir haberci
Sanki alevler sarmış,
Yüreğimin her zerresini.
Ve ateş küllerden başka,
Ne verebilir ki?
Serçe süzülecek gökte,
Yaprak, kopacak dalından biçare.
Bu hikayenin kendisi dere,
Akacak, çağlayacak, kıvrılacak,
Elbet bir yol bulacak.
Evvel zaman içinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!