Denge Meselesi Şiiri - Gülşen Destanoğlu

çıt çıkarıyor gece
hem de her gece

uykuya hasret beden
uyanışa galebe...

şimdi bir ben uyanıyor bende
kutsal afyonlarla sersem
iyilik
güzellik
ve bilumum erdemle çevrili
köhnemiş hücremde
…

ne kadar beyazsa ellerim
o kadar siyahı istiflemişim meğerse

gördüm ki
bilen işiymiş denge
oysa ben
koca bir hep büyütmüşüm
biteviye hiçlendiklerimden

demek özgeci olan
aç bir hodbin beslermiş içinde

işte bu minvalde
korkuyorum
uyanan esirimden

korkuyorum

kendimden