Deneysel Şiir - Post Fütürist Teknik - O ...

Deneysel Şiir – Post Fütürist Teknik ve Onomatopoeik Şiir- Bzz’dan Vroom’a

Vırrn vırrn!
Sinirler çelik. Zonkluyor.
Neon damarlar fışkırıyor kırmızı-mavi gecede.

Vroom!
Lazer tekerlekler asfaltı eritiyor,
Zaman kristalleşiyor, çatlıyor,
Parçaları kıvılcımlar boşluğa saçılıyor.

Rrrn zang!
Dişliler çiğniyor dakikaları,
Kuleler gökyüzünü boğuyor,
Korna deliyor kulakları.

Zrrt! (Fren nasıl ses çıkartır bilen varsa beri gelsin!)
Frenler ısırıyor yolu,
Duman yükseliyor: yutan sis.

Tık-tık!
Makine kalpler vuruyor ritimle,
Akım koşuyor durmaksızın.

Hız… Hız… Hız…
Yıldızlara çarpan gövdeler!
Hibrit et ve kablo,
Kaos efendileri!

Vıın!
Rüzgâr yırtılıyor,
Nano tozlar çarpışıyor,
Bitmeyen devinim, gürültü…
Dünya enkazda eziliyor.
Yüz yok. İsim yok.
Sadece gölgeler çoğalıyor hızda.

Ama
Bzzz…
Beton çatlaklarından
Cılız, titrek arı vızıltısı…
Yitmiş baharın ölü soluğu!

Bzzz… z-z-z…
Sessizlik.
Arı sustu.
Biz susturduk.
Kuantum çağında.
Duymuyoruz,
Gürültünün kalbine gömülmüş
O mikro frekans çığlığı…

---
Şiirimde, post-fütürist bir estetik içinde hız, makineleşme ve teknolojik gürültünün çağdaş bilinç üzerindeki etkilerini onomatopoeik bir dil aracılığıyla deneysel olarak işlemeye çalıştım. Ses, anlamın önüne geçerek şiirin temel taşıyıcısına dönüşür. Tekrar eden vırrn, vroom ve bzzz gibi sesler, her biri bir iterasyon gibi önceki durumdan türeyip sistemi genişleten döngüler kurar. Hız ve devinim, ilerleme vaadiyle birlikte yıkımı da taşırken zaman kristalleşir, çatlar ve doğrusal akışını yitirir. Makineleşmiş bedenler ve neon imgelerle örülen bu gürültü alanının ortasında beliren arı vızıltısı, bastırılmış doğanın ve etik bir uyarının kırılgan karşı-frekansı olarak ortaya çıkar. Ancak kuantum çağında bu mikro ses, bilinçli ya da bilinçsiz biçimde susturulur. Şiir, okuru bu gürültü–sessizlik geriliminde kendi duyarlılığını, başlangıç koşullarını ve artık neyi duyamadığını sorgulamaya davet eder.

Dr. Osman Akçay (Seğmenoğlu)