kızım seni üzen bir kimseye tekrar seni üzmesi için izin verme
diyorum
kelimeler bazen düşüyor
bazen dağılıyor
bazen içimde ince bir bıçak gibi kayıyor
ama bu kez
toplanıyor da biraz
sanki bir yerlerde
sana doğru
bir gölge geçiyor aklımdan
adı yok
yüzü yok
ama tanıyorum
çünkü bıraktığı sızı
çok eski
ama artık
eskisi kadar ağır değil
rüzgâr hafifçe alıp götürüyor
bir parçasını
yol kıvrılıyor
ben de
sen de
ama kıvrımın ucunda
küçük bir ışık var
çok uzak değil
çok parlak değil
fakat gerçek
göz kırpar gibi
“buradayım” der gibi
kızım
diyorum
kelimeler uzuyor
inceliyor
bir ip gibi geriliyor
kopacak sanıyorum
kopmuyor
tam tersine
bir dala tutunuyor
bir sabaha
bir umuda
parçaları topluyorum
hangisi senin
hangisi benim
hangisi ikimizin arasında kalan o ince çizgi
ayıramıyorum
lakin bu kez
parçalar kesmiyor
dokununca
zaman yuvarlamış kenarlarını
sabır düzlemiş acısını
ve yine söylüyorum
çünkü söylemek
bazen karanlığı deler
bazen yolu açar
bazen sadece
bir adım ileri taşır bizi
az da olsa
yeter de olsa
sen üzülme kızım
hiç üzülme
seni hiç kimse
üzemez
ben varsam
ben buradaysam
ben seni böyle
çok seviyorsam
Dr. Osman Akçay (Seğmenoğlu)
Kayıt Tarihi : 15.12.2025 00:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




TÜM YORUMLAR (1)