Deneme / Zaman Şiiri - Çay Şairi

Zaman...

Ruhun, kalbin, aklın izdivacı olduğunda şüphenin yerinde yeller eser ve insan tam bir isabet ile mutluluk ile yüzleşir. Bu üçünden biri yok ise bu ittifakta şüphe ortaya çıkar ve az çok olmasına bakılmaksızın o konuda mutmain olunmaz.

Yıl 2009 Eylül sonu yada Ekim başı bir gonca gül ile gözgöze geldiğimde o an şüpheden eser yoktu ve bu şüphesiz durum o gün bugündür devam ediyor. Yani kalbim ruhum ve aklım aynı anda ittifak ederek aşkın varlığını kabul ederek boyun eğdiler.

Peki neden olmadı, neden bir vuslat gerçekleşmedi soruları hep meşkul etti bu garibanı bu sevda yolunda. Cevabı birden çok olma ihtimalini bir kenara koyup tek bir sebebin varlığı ile yıllardır örseledim ruhumu kalbimi ve aklımı.

Zaman!

Evet bu olgu denklemin kilidi ve sorunum ana kaynağında hala taptaze duruyor.

Zaman!

Eksik yada fazla adına ne dersen de zamanı yakalayamamaktı asıl mesele. Bir kaç yıl önce mesela olabilirdi o gül, o gülüş ile karşılaşmak. En azından bir kaç ay öncesi olsaydı zaman da bize katılırdı ki bir başka yaşamın içinde sürer giderdi bu hayat yolculuğumuz.

İnsan zamana tabidir, zaman insana değil. Zamanı kaçıran hiç mi yaklaşamaz yada yakalayamaz sorularına cevap aradım yıllarca. Bu mümkün ve sabır gerektiren çile dolu bir süreç demektir.

Zamanı gelince bin türlü farklı rakamdan oluşan bir şifrenin o an doğru olma olasılığının olasılık olmaktan çıkıp reaksiyon vermesidir zamanı yakalamak.

Bu kadar zaman geçti ve hala yakalamaktan bahsetmemin anlamsızlığı belki zihnimizde ve kalbimizde dolanıyor olabilir ama asla olay bu kadar ne çok basit ne de çok vahim.

Bana ve sevdama güvenirsen bir gün elin ellerimde binlerce yıldız bana bakan gözlerinde ve kalbimizin atar damarlarından mutluluk iksirinin dolaştığı o anı yakalayıp yaşayacağımıza sana olan sevgim aşkım inancım kadar eminim.

Gonca gülün gülü bir diyara yolcu olmadan önce çok isterdim bu zamanı yakalamayı ve ellerinden tutarak gonca gülünü uğurlamayı. Onun eksik olan parçası olarak onu yeni yuvasına, otağına uğurlamayı, kalbini çalan adama berber emanet edip her daim koruyup kollamayı ne çok arzu ettiğimi bilmeni isterim.

Kalp ruh aklımın izdivacına sebep olan kadın; zamanı yakaladığımızda kalbim kalbinin üstünde kanımı hızla pompalarken ellerim ellerinde cennet bucaklarını dolaşıyor olacak.

Gel artık ne olursun zaman gelmeden de zamana inat yaşamak mümkün. Ruhumun sana ihtiyacı olduğu kadar ruhunu kalbini beslemek de naçizane benim görevim. Gelmem dersen de ben zamanın peşinde onu yakalayana kadar seninle yaşayıp seninle uyuyup seninle uyanmaya devam edeceğim. Sevgi ile...

Bilgehan Işık