elinde tuttuğun taşla bölünmüş yıkılmış ve dağılmış bir geceyi örseliyorsun.
acı çekmek için yeğlenecek bir yol mudur seninkisi? sonsuz gerçekliğe oradan gidilebileceğini düşünüyorsan eğer öykünü sürdürebilirsin.
ucunda ölümün olduğunu bile bile yalnızlığa bulanmayı, örselediğin her şeşin sesini dinlemeyi keyifle yapıyorsun.
bunalmışlığın en katı ağındasın ,yazık.
içinde uyanan sorulara dönüp dönüp yanıt arama; bulamazsın...
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta