Kısa günlere uzun tarihler yazmaktayım bu sıralar. Sanıldığı gibi kolay değil binlerce sözcüğü sıralamak,birbirine bağlamak.
Akşam oldu olacak ; şehirden yeni bir gurup daha savrulacak…
Dilimde kesintisiz upuzun bir haykırış. Birine söylenmek üzere yedeğimde tuttuğum bir ‘hoşça kal’ı durmaksızın havalandırıyorum.
Biraz daha kararıyor ortalık. 45 dereceden geriye saymaya başlarken ısı azıcık da olsa sersemliğini üzerinden atıyor güller… Yıldızlar görünür sonra, peşinden gecede türlü türlü ışık oyunları...
Görmediğinde sevdiğini ne yaparsa insan, ben de onu yapıyorum.
Çok uzun yollar mı döşeli aramızda? Kim sapladıysa içime bu keskin bıçağı, çıkarmak sana düşer.
Burada doğayı, yaşamı ve zamanı unutmuş durumdayım.
Başını kaldırıp o şahikadan ötelere bak. Sesimi ,nefesimi göreceksin; parmaklarımı duyacaksın; sevincimi sayacaksın; kuruduğunu koklayacaksın içimdeki can suyunun...
Yaşamımın en acımasız dönemeçlerinden birinde tanımsız bir çırpınış içindeyim şimdi.
Şimdi seni bekliyorum canımın içi…
Kayıt Tarihi : 16.9.2025 15:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!