Cok saf ve yalansiz yetistigi icin iki yüzlü dünyada bir yer edinmeye calisiyordu. Konusmasini bilmiyordu. Dogru buldugu seyleri utanip söyleyemiyordu kimseyi kirmak istemiyordu. Kimseyi kirmadigi icinde kendisi kiriliyordu. Bu girdapta kurtulmasi konusmasina bagliydi. Ya konusup fikrini söyleyecek. Yada susup kabullenecekti. Degisim acisiz sancisiz olmuyordu. Bu güne kadar dogru dürüst karar vermek zorunda kalmamisti. Ondan zorlanmamisti. Problem cözmek. Problemin adini koymak. Hislerini sözcüklere dökmek…. Ne kadar zaman aliyor degil mi? Insanin kendisi olabilmesi.
07.01 2022 Zeynep Sekerci
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta