Demû Nîsyan Hawari Şiiri - Hudâbend Nîzar

Gelmeksiz ve gitmek için gelmiş bir hayatın çocukları
Biz, Rabbin hawari imtihanları
Durmamak için gülüşmeler,buluşmalar ve sevinmeler
Belkide budur gözü kapatan perde dedikleri
Veya perdemiz bir beyaz kefendir
Kefen için doğmak kadar bir ilk ve kefenle gitmek gibi bir son
Biz,Rabbin hawari heylulaları
Sevimsiz bir toprakta kala kala eğlenenler
Arzı çiğneye çiğneye üzerinde tepinenler
Hayat ile ilk tanışmamız ve çığlıklarımız
Göklere fırlayan bir arzı sada nisyanları
Ben,kendi içimdeki bir nisyan
Şew ile karanlık gerdeğinden bir ben
Ey demu nisyan hawari
Bir sağ omzumda ki kahır yüküsün sen
Bir solumdaki gurbet sancısısın
Kim bilir, beklide daha göremediğim nelerde saklısın
Bir bahtın filizlenmiş nisyan dallarısın
Bazende, hüzün kazanında kaynayan bir sırımsın
Birine,bir şeye ulaşamamanın tam ortasındasın
Ya da ulaşmışken kaybet korkusunun en tepesinde
Ve kaybettiğin andaki zamanın seni kaybettiği acılar ile
Boşlukta debelenen bir eldir demû nisyan hawari
Bulma özlemlerinin bulamama korkularına kölelik etmesidir
Ölüme temiz gidememedir
Ey Şem dağında yüce arzda tekliğin efendisini seven gönül
Demu nisyanındır seni kabrinde sarmayalacak
En son kuru bir yaprağın dalına ve hayata vedasıdır
Çatlamış gözaltlarının çare çare diye nidasıdır
Demû nisyan hawari
Sensin zifirin dibinde Rabbe nida yaşları döktüren
Ruheymadan aşk sarhoşluğuyla Nuweybayı fetihlerdir
Demû nisyan hawaridir en engelsiz yollarda engel olma arzusu
Demsiz doğan ve demi düşman eden nisyan hawarisidir
Bitecek diye avuntu dakikalarının sanatkarı olmaktır
Şekersiz bir çayın demlerinde erimektir
Karun bir flört şapkaya çaresiz bakış, al fese elvedadır
Nisyan hawarilerin sehpalarda sarığa meramıdır
İshakın ….ismaile kardeş selamıdır
Efenin sahilde yaktığı mavzer kurşunu