Demlik Şiiri - Erdoğan Yılmaz

Çay içmekten kendimi alamıyorum;
Belki faydası olur, kaygılarıma diye
Ben ölürsem, toprak bayram edecek!
Hele şükür çaydan kurtardık diye...
Bitecek Kasvetler ölüm erdemlik

Yardan vazgeçilir mi, çaydan vazgeçilir mi?
Sorun bardaklar şahit, şair oldu cennetlik
Ruhumla gözlüyorum, beni arıyor demlik
Demlikten döküleni, sen çay mı sanıyorsun?
Yârin eli titriyor, beni arıyor demlik!
Demlikten döküleni, sen çay mı sanıyorsun?
Yârin eli titriyor, beni ağlıyor demlik!

Yâr ruhumla içerim, dök yaşlarını demli
Eşyanın mefhumudur, tasavvufta aşikâr
Bütün tiryakilere, beni soruyor demlik
Ne yardan ayrılırım, ne Yaradandan
Biz ademoğluyuz, Havva anadan
Erdoğan çamurdan, eşya topraktan
Söyletme yarama, tuz basma demlik