Demir Mutlugil Şiirleri - Şair Demir Mut ...

Halay başıyım yalnızlığın… Bana bir mendil düşür adın işlemeli

İsliydi gece…
Dert ehli şarkılar çalıyordu,
Bal mumundan kadınlar
Mum boyaları vardı yan ceplerinde,

arsız gelişine bakan apaçık pencere,iç delişmen… hadi aynı şeyi yapalım eş/sizim... bu son dördün ve nasılsa inzivada aşk

kasım yalnızlığı gibiyim,
mor panjurlu evlerin denizkızım
cumbalı hikayem ol hadi,
mendil düşüren

Çargah makamının acem-aşiran perdesinde
Kurtlanıyor dolunay seyreden,
Şeytan uçurtmaları
Gece gümüşi
Bulutlar kırçıllı
Yosunlarla sarmaş kıyıda,

Başınızı omzuma yaslayabilirsiniz,
Diye sesleniyordu kıyı ağaçları
Deniz aynıydı
Masa aynı
Hay aksiler sıradan
Sıfırları silinmiş,

kovuğunda dokuz ay beklet sancılarımı ağaç...belki yeniden doğar umut


içim sultan bahçesi
yüz çiziyorum,söz çiziyorum kuru kabuklarına
ve yalnızım ağaç...

şiirime değmiştin ya hani...kalemime saklamıştım seni,mürekkebim olmuştun
içime çektiğim...bu son Z... deyişi bilmediğim haddimin...buraya kadarmış düş,
helali hoş olsun şiirlerim...

son eşiğin burgusunda gerilmişse saz,gümüşü sararmışsa yüzüğün
ıslaksa mandal... kıyıya çekilmişse sandal...toprağa yüz sürdüyse
kürek...ve yorgunsa neyzenin nefesi,başpareye ne gerek.

Bana kalırsa, beni almalıydın beyhudem… Ananın ak sütü gibi helal
Olurdu sana kalemimle sözlediğim şiirler…

Sesi kesikti İstanbul’un
Yüzü yorgun mu yorgun
Teni karabuğday unu

boğazına düşkün İstanbul’un,
aç açık kıyısında
rüzgarkırandı,
yelpazemin esintisine gün
içim titreyen su kuşu kanadı
dışım son bahar artığı

Boylamlarda teğetken fuşya rengi yapraklar,gece moruna
Düşeyazdı yazgıların ön adları…


Gecenin bir yarısı Z…
Ve ben,