Demeyin Şiiri - Mehmet Zafer

Gece mi karanlık ben mi yalnızım
İçim ürperiyor,kaçtır ayazım
Gelen giden mi yok, ses duyulmuyor
Notalar ahenksiz kırık mı sazım

Çoktandır haber yok vefasız yârdan
Gözlerim ağardı yola bakmaktan
Sustum içime aktı gözyaşlarım
Özledim diyemedim utanmaktan

Bir yırtık resmi var şimdi elimde
Yanık bir türkü kaldı dilimde
Bağrıma saplanmış bir hançer şimdi
Derman da çekilmiş iki dizimde

Ayağıma pranga sanki bu şehir
Hayali karşımda aklım delirir
Her tarafta ondan bir anı yaşar
Bırakıp gidemem bana ar gelir

Görenler halime ağıt yakıyor
Öykümü dinleyen yürek dağlıyor
Boynunu bükmüş,hüzünlü mevsimler
Ömrüm de yoruldu,zaman akmıyor

Bir mezar kokusu şimdi boynumda
Yatsam görür müyüm yâri uykumda
Kirpiğim kapanmaz gözüm üstüne
Yastığım taş olmuş başım altında

Görmeden ölürsem unuttu deyin
Kurt düşmüş yaramı ona demeyin
Gelmese de bana,duysa üzülür
Hasretinden öldüğümü demeyin