bilmeden kırdım, bilmeden mi yaraladım?
yanlış mı anlaşıldım?
birbirimize en kızgın anımızda bile,
çocuksu şefkatimizi göstermedik mi?
samimiyetimizden uzak duramamış,
tanımlayamamıştık.
bir devrim
kayıp düştü
kırık çıplak hayal
alev almadan yere, ıslaktı.
alsaydı cezbeden siyahtı, frapan
cevapsız geceye yayılmadan
yarıuykuluyken söyledim ben de aslında...
ben tam olarak ben değildim o esnada....
uyanmasan da olur...
marmaraya gelmiştin ya,
gelmişsin nasılsa
yakışır mı uyurgezerlik, hakkımız...
salkımı bol
üzümü bol bol
şimdi tam zamanı
ağza alınmalı
belki bekletilmeli
belki az biraz ısırmalı
ne çabuk sevdin beni
bu karambol şaşırtmasın seni
bir gez, çık bir
dolaşıp havalanalım
duygular karışsın
istanbul aşk gibi,
istanbul gibi, durmadan sevişmeli
i halindeyim ı dan hemen önceki
zorluklar hazların kamçısıyken
biz bunu bilir boyun eğerken
ne demeli tatlı çocuk
hala daha hala...
nişanlarını tak göğsüne sevin
benim geride bıraktığım
şimdi istediğin senin
şairin dediğine göre
ağacımdaki güvercin
alçak sesle paylaşır sevdiği şeyleri
gecenin tatlı alışkanlığında
karanlığı parlak gözleriyle işleyen gece,
AY nasın da bulduğu kendisini
aç kalınca ölür dedim, ölemedi.
serbest bıraktım. kendini bulamadı.
hem sevenine, hem sevdiklerine zarardı.
ama, en büyüğü kendineydi.
olan biten onun hayaliydi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!