Delik Deşik Etti Şiiri - Hamit Atay

Delik Deşik Etti
Bir cümle yetti…
Sesin,
O en titrek yerime değdi.

Kalbimin tam ortasına
İz bırakmadan saplandı sessizliğin,
Ne bir çığlık
Ne bir gözyaşı —
Ama delik deşik etti beni.

Anılarla kaplıydı içim,
Her biri seninle yontulmuş…
Bir dokundun,
Parça parça döküldüm.

Gözlerinin bir bakışı vardı ya hani,
İçimi en iyi sen bilirdin.
İşte oraya,
Tam oraya attın gidişini.

Hiçbir yara
İz bırakmaz sandım önce,
Ama
Yokluğunla çürüdü içimde ne varsa.

Sustum…
İçime gömdüm ne varsa söylenmemiş,
Ama ne fayda —
Susmak da delik deşik etti beni.

Bir tek sen tamamlıyordun eksiklerimi,
Şimdi her yanım
Eksik,
Çatlak,
Yarım…

Ne düş kaldı tutunacak,
Ne dua sığınacak.
Geceler dilsiz,
Sabahlar yetim…

Dokunmadın bana giderken,
Ama her dokunuşunla
Beni silip gittin.
Ne ellerim sana alışabildi yeniden,
Ne yüreğim bir başka sese.

Yokluğunla
Beni bana bıraktın.
Ve ben,
Beni bile taşıyamadım sensiz.

Delik deşik etti
Bir bakışın…
Bir susuşun…
Bir yok oluşun.

Şiir Hamit Atay
12.08.1984