Merhaba,
Bügünlerde etrafımda ölüm ve hastalık rüzgarları esiyor. Kasvetli ve soğuk İstanbul havası ruhumu yansıtıyor gibi.
Ölümü düşünür oldum. Başlangıç mı? Bitiş mi? Bir dostum bilinmeyeni sevdiğini söylemişti. Bilinmeyenden korktuğumu fark ettim.Ölümü bilmiyorum, korkuyorum. Uyku gibi hayal ediyorum. Derin ve uzun. Ama ya karabasanlı ise uyku...
İnsanın kendisine yapabileceği en büyük kötülük kensisini kandırması, hayat kandırmaca ise, düzen düzensizlik ise...
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
