“İnanmalıydın ! “
Öyle hiç sıradan değildi aşkım
Varlığım, hayatım, canım demiştim !
Anlamadın beni, yazık be şaşkın
Ben seni çok manyak, deli sevmiştim !
Uğrunda dünyayı yıkarcasına
Tutup da alevle yakarcasına
Nehirdim kalbine akarcasına
Ben seni çok manyak, deli sevmiştim !
Düşümde hayelde izlemlerimle
İçimde bitmeyen özlemlerimle
Başımda taç idin gözlemlerimle
Ben seni çok manyak, deli sevmiştim !
Gördüğüm her yerde kalbim dururdu
Senin ile çarpıp senle vururdu
Bizleri ayıran, saçma gururdu
Ben seni çok manyak, deli sevmiştim !
Gecemde mehtaptın, ufkumda güneş
Kalbimde sımsıcak yanan bir ateş
Şimdi hasretinle kaldım çilekeş
Ben seni çok manyak, deli sevmiştim !
Gönlümün dertlere banması gibi
Mecnun’un Leyla’yı anması gibi
Kalbinin çöllerde yanması gibi
Ben seni çok manyak, deli sevmiştim !
Ferhat’tım, gün gelip dağları delen
Kerem’dim, aşkımdan uykular bölen
Bir bendim, uğruna yaşarken ölen
Ben seni çok manyak, deli sevmiştim !
Ben seni kıymetlim canım bilmiştim !
Kayıt Tarihi : 25.12.2017 10:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!