Deli Gönül Yollara Düşmüş

DELİ GÖNÜL

Deli gönül yollara düşmüş dağlar ardına
Bir ışıklık umudum kalmış, varamam sana
Yandım bir deli, deli aşka
Gönül, sana bu yangın yetmez mi sandın

Ne doğarsa benim bahtıma, sevdadan doğar
Gelirse gurbet de inan, inan az gelir
Savrulur ömrüm benim, vakit sonbahar
Yalnız dolaşırım gurbet ellerde

Tutulmuşum bir asi rüzgâra, savrulurum
Kopmuş zincirlerim, dağlara vurulurum
Gönül, sana fırtınalar yetmez mi sandın
Her yara sevdadan, her iz gurbetten kalır

Bir nefeslik yolum kalmış, tükenir zaman
Bir adımlık umut kalmış, düşer derman
Gelirse ölüm de inan, inan az gelir
Sevdanın ateşiyle yanmak bana yeter

Avare dolaşırım gönül bağında
Kervanlar geçer, ben kalırım yollarda
Bir deli gönül, bir abdal sazla yanar
Her telinde ayrılık, her sözünde keder

Ey gönül, dağlar taşlar yoldaşın olsun
Ey gönül, fırtınalar sırdaşın olsun
Ne gelirse benim başa sevdadan gelir
Gelirse gurbet de inan, inan az gelir

Savrulurum tozlu yollar, sisli geceler
Bir nefeslik ömrüm kalmış, düşer heceler
Deli gönül abdal olmuş, gezer deryada
Sevdanın ateşiyle yanmak bana yeter

Fatih Mehmet Yiğit