Deli gibi Sevmek Şiiri - Ahmet Hakan Gözcü

seni ilk gördüğüm gün susmayı öğrendim
çünkü içimde ne varsa gözlerinde anlam buldu
adını söyleyemedim utanır gibi
yalnızca baktım
öyle derin öyle uzun
bir an’a koca bir ömür sığdırdım

ellerin var ya
hiç tutmasam da bilirim sıcak
hiç dokunmasam da bilirim yara sarar gibi
sen bana dokunmadın
ama ben senden sonra hiç iyileşemedim

bir ömür adım atmadığım yollara
senin hayalinle yürüdüm
üşüdüm
titredim
ama geri dönmedim
çünkü her adımım sana biraz daha yaklaştırıyordu beni
oysa sen
hep uzak
hep meşgul bir yürek gibi
hiç bana uğramadın

delirdim diyemem
çünkü deli bile senin kadar güzel sevemez
yandım da diyemem
çünkü bu bir yangın değil
bu bizzat senin içimde tuttuğun cehennem

ben artık kimseyi sevemem
çünkü sevda dediğim her şey
senin gülüşünle anlamlıydı
seninle başlayan bir cümleyi
kimseyle bitiremem artık

bir kere söyledim
bir kere fısıldadım
o da geceye denk geldi
duymadın
duysaydın
belki sen de severdin beni

ne varsa içimde
bir sen kaldın
bir de sana yazılmış
bu kadar suskun
bu kadar yanık
bu kadar çaresiz
şiirler kaldı