Deli Bir Tay Şiiri - İsmail Uysal

Gençliğim deli bir tay önümden geçti gitti
Göçmen bir kuştu sanki uğradı göçtü gitti

Ben ki nice kuşları cezbeden bakir göldüm
Çöle düştüm ki heyhat tay delirdi ben öldüm

Gözlerimde seğirme boğazımda hıçkırık
Ölüm nihayet değil, bilirim de kalp kırık

Kime küstüm acaba geçti zaman unuttum
Hangi keçe içinde ben geceyi uyuttum

Yıldızları küstüren gözler nerede şimdi
Dolunayı avcunun içinde yakan kimdi

Ahh rüyalar, dönüyor başım deniz mi tuttu
Hani düşler garibin sabahına umuttu

Ahh gençliğim şafağa ramak kaldı yoruldum
Tay derede boğuldu, ben göğsümden vuruldum

Kardelenin hatrına eridi kar, bahardı
Gece gülümserdi ay, gündüz yağmur yağardı

Bir yola düştük ki can ne ana vardı ne yar
Bir memleket türküsü fısıldardı nevbahar

Sardunyalar, sümbüller ve güller ağlıyordu
Gözden akan yaş iken toprağa düşen kordu

Ahh o güller, kanını emdi nice canların
Katili, çocukların ve aşksız zamanların

Sevgiyi kalbimizden söküp aldılar bir bir
Kiminin silahından çıkan kurşundu kibir

Kiminin hançerine göğsümüzü yar ettik
Kimini canımızı verip bahtiyar ettik

Ahh gençliğim bir deli taydı, hiç ölmem sandı
Kibri başını yaktı o da bir güle kandı

Göçmen bir kuştu sanki gençliğim uçtu gitti
Beğenmedi yerini öteye göçtü gitti