Deli Şiiri - Yaşar Akbaş

(Ozan Arif’e)
Hasan Dağı delisine uyamam,
Hemşerimdir, hatırını kıramam,
Arif imiş sohbetine doyamam,
Deliyle veliyi severim dostlar.

Bir harflik fark, fark değildir aslında,
Delilik, velilik kardeş aslında,
Kalıtım olurmuş ekmekle suyla
Deliyle veliyi severim dostlar.

Delilik ırsiymiş, çekermiş zaten
Kişi arkadaşına benzermiş zaten
Vezir de rezil de edermiş bazen
Deliyle veliyi severim dostlar.

Atın iyisine “doru” denirmiş,
Yiğidin merdine “deli” denirmiş,
Kavline sâdıkmış, “baş”lar verirmiş,
Deliyle veliyi severim dostlar.

Delinin yaptığın hiç kimse yapmaz,
Dost demişse deli, sualler sormaz,
Varlığı kuvvettir,yan bakan olmaz.
Deliyle veliyi severim dostlar.

Akıllı sebebi niçini sorar?
Her işte menfaat hesabı yapar,
İşine gelmezse yol bulup kaçar,
Deliyle veliyi severim dostlar.

Sevdaya delilik, veli makâmı,
Ayırtır hamlardan yiğit olanı,
Deli sevmez yalan ile talanı,
Deliyle veliyi severim dostlar.

Velilik şefkâttir,delilik savaş,
Âdem'den Resûl’e bu kutlu uğraş,
Gönülde sabır var,vicdanda telaş,
Deliyle veliyi severim dostlar.

Delilik, velilik ince bir çizgi,
Hakikât acıdır,yalansa gizli,
Arif olan gönül tadarmış zevki,
Deliyle veliyi severim dostlar.

Akbaş, yeter, adın deli çıkacak,
Delilik makâmı unvan olacak,
Dünyada,ahrette seni bulacak,
Deliyle veliyi severim dostlar.
17.06.06