Değmezmişsin Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Seni ilk tanıdığımda öyle güzel gülüyordun ki
Dedim: “Beni de güldürür,
Gülmeyi unutmuş dudaklarımda güller açtırır.”
Sen bana kalan üç beş yarım gülüşümü bile soldurdun.

Şimdi istediğin yere gidebilirsin,
Dostlarınla gülebilirsin,
“Onun kalbini ben çaldım,
Tıpış tıpış bana gelecek.” diyebilirsin.
Unutma sevgili, pişmanlıklar sessiz olur
Ve çok kanatır.
Bir gün ettiğin her kelimeye pişman olacaksın,
Ben ise vurdumduymaz…
Hadi git, eğlendir herkesi.
Benden çaldığın gülücükleri dağıt onlara.
Düşünemedim hiç kimin gülüşünü bana sattığını,
Benim gülüşümü kime sattığını düşünemedim.

Artık çok geç…
Yüreğimde mahkeme kuruldu,
Sanık çağrıldı,
Şahitler konuştu:
Ellerim nasıl kırdığını,
Gözlerim nasıl oyduğunu,
Ve dilim nasıl koparttığını anlattı.
Kulaklarım çekimser kaldı.
Suçlu bulundun.
Cezan: Seni sevmeyen bir yürekte,
Seni sevmeyen bir tende
Ve seni sevmeyen bir bedende
Bir ömür beni hayal ederek yaşaman.

Sahi, bir gün bana da anlat olur mu:
Onun saçlarına dokunup beni koklamak,
Ona sarılıp beni özlemek
Ve her “Defol git!” denildiğinde
“Gidecek yerim yok.” deyip ayaklarına kapanıp özür dilemek nasıl bir duygu?
Ne diyordu şair:
“Öpen elin kıymetini bilmeyenler,
Tekmeleyen ayağı öper.”
Senin mahkumiyetin benim özgürlüğüm oldu yar,
Değmezmişsin anladım.
17.08.2025 10:01