Değmezmiş Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bazen ne yaparsan yap olmaz.
Sevdi sanırsın,
Alır hayatının tam merkezine koyarsın;
O ise hep yerini yadırgar.
Senin ona verdiğin değeri hiç görmez, duymaz, bilmez.

Sonra sen içten içe tükenirsin.
Gözlerini gözleriyle buluşturmak için verdiğin çabalar fayda etmez.
"Ben bu adamı (kadını) mı sevdim?" der dilin.
Kaderine razı gelip susarsın.
Suskunluğun anlatsın istersin,
Diline gelip de dudaklarını parçalayan kelimeleri...
Ama nafile.
Sen o gömleği daha ilk düğmeden yanlış iliklediğini anlarsın.

Sonra mı?
Sonra “ölmesin, bitmesin, gitmesin” çabalarının hepsi boştur.
Sen eksildikçe o artar.
Kendine kızar, sevgini yargılarsın.
Ama sonuç hiç değişmez.
Bir gece yarısı, soğuk yüreğinden donmuş sevgini almaya gidersin.
Uykulu gözlerle kapıyı açar,
Senin onca verdiğin değere, sevgiye nankör kalıp;
"Tamam, olmuyorsa bitirelim." der.
Kırık hayallerini evinin kapısına bırakıp gidersin.

Oysa çok güzel başlar her aşk.
Bir taraf hep veren,
Diğer taraf hep alandır.
Bu döngü hiç değişmez,
Ta ki biri yorulana kadar.
Saçına takılan papatyadan taçlar solunca,
Bir mesajına saatler sonra cevap gelince anlarsın:
Masal bitmiş.
Prens (prenses) bal kabağına dönüşmüştür.
Günlerce, hatta aylarca
Gözyaşlarınla sularsın içindeki ölen sevgiyi...
Ama tek taraflı aşk yaşamaz.

Aptallığına,
Cahilliğine,
Sevgisizliğine kızarsın.
Suçlu hep sen olursun yüreğinde.
Konduramazsın ona tek bir kötü kelimeyi.
Onun ruhu bile duymaz uykusuz kaldığın geceleri,
Yumrukladığın duvarları
Ve kırılan hayallerini...

İşte sevgi böyle bir şey:
Sen, kalbinin kırıklarını bile ayaklarına batmasın diye süpürecek kadar severken,
O, iki kelimeyle çıkınca karşına anlarsın:
"Değmezmiş."

"Seni severken senden gittiğim gün anladım."
Bazılarının yokluğu sadece mal kaybıymış.
Ne aşk,
Ne sevda,
Ne de acı...
Kocaman bir hayal kırıklığı.
17.04.2025 10:42