Değırmen Şiiri - Şahin Kaya

Üstü dağ, altı bağidi.
İkibin nüfus sağidi.
Bazı köylerden çoğidi;
Bizim su değirmenleri.
Çeviren dereydi, çaydı.
İlkbahar, güz dönmedeydi.
Çoğu Zuğudiya'daydı;
Bizim su değirmenleri.
Nerde eski harman vakti?
Yazık, sular boşa aktı.
Cereyanlı rakip çıktı;
Bizim su değirmenine.
Oluk su ile dolmadı.
Kimse nöbete gelmedi.
Dökecek tahıl kalmadı;
Bizim su değirmenine.
Ayar için ip gererdik.
İpi çiviye sarardık.
Köylü sıraya girerdik;
Bizim su değirmenine.
Savacak çakıl bırakmaz.
Hep akar, şuşuk tıkanmaz.
Ğepengi fareyi sokmaz;
Bizim su değirmenine.
Teneke şuşuk yapılır.
Su azaldıkça takılır.
Şimdi biraz hor bakılır;
Bizim su değirmenine.
Şuşuktan su hızlı vurur.
Borbalı, taşı çevirir.
Çarpsa, adamı devirir;
Bizim su değirmenleri.
Her döken temizler, paklar.
Ayak ayarını yoklar.
Deni çok verirsen reğlar;
Bizim su değirmenleri.
Çağçağ daneyi çağırır.
Yaş ise, orta ayırır.
Kuruya gel gel bağırır;
Bizim su değirmenleri.
Vay, taşın yanı açıla,
Unlar etrafa saçıla.
Tek tük dolap, hep buçula;
Bizim su değirmenleri.
Su bol ise, koddan taşar.
Usta tez tez taşı dişer.
Kol gevşer, kargadan düşer;
Bizim su değirmenleri.
Türkü yakılmış bendine.
Değirmenciye, kendine.
Tükenecek yan derdine;
Bizim su değirmenleri!
Kotanaya basınç dolar.
Taş gücü arkiden bilir.
Birçoğu yıkılır, ölür;
Bizim su değirmenleri!
Orda burda, tek tük kaldı.
Kodlar hep kuruna döndü.
Kara Şahin'e dert oldu;
Bizim su değirmenleri!