Değil... Şiiri - Hasan Belek 2

Hasta oldum diye düşme kedere,
Bu can ten kafeste kalıcı değil.
Sabır ilacını sürsen keder'e,
Dert dediğin bizde kalıcı değil.

​Karacaoğlan der ki sevda başımdır,
Şu akan gözyaşım benim aşımdır.
Ervah-ı ezelden bu yoldaşımdır,
Fani dünya gamı alıcı değil.

​Veysel'in sazında toprak övülür,
Harman yeri rüzgar ile dövülür.
Bugün ağlayanlar yarın sevinir,
Kara kış kapıyı çalıcı değil.

​Yunus Emre gezdi gurbet elleri,
Hakk’ı zikreyleyen şakır dilleri.
Solup gitse bile bağın gülleri,
Dikeni sinene batıcı değil.

​Pir Sultan’ım asar kendi postunu,
Unutmaz erenler kadim dostunu.
Sıyır at üstünden gamı, yasını,
Hüzün bu hanede satıcı değil.

​Dadaloğlu’m kalkar atına biner,
Yüce dağ başında dumanlar siner.
Elbet bu sızılar gün gelir diner,
Ağrılar özüne çatıcı değil.

​Hasan her an sözün özünü bağlar,
Coşkun sular gibi durmaz da çağlar.
Yüce Mevla’m derman verirken sağlar,
Umutsuzluk bizde yatıcı değil...

Hasan Belek
13 12 2024