Değersizlik Şiiri - Olgun Albayrak

Değişti mi şu dünyanın işleri ve itikadı
Sevgi değerdi eskiden, yas ve elem değerliydi
Meydan er meydanı idi, şimdi aklar oldu kara.
Ne vefanın ne cefanın zerrece kalmadı adı
İnsan değerdi eskiden, nizam âlem değerliydi

Sıra dağlar misaliydi ana, baba ve dedeler
Erkân değerdi eskiden akıl izan değerliydi
Dava ekmek davasıysa ziyadesi yetim hakkı
Helalinden doymuş ise rahat ederdi mideler
Vicdan değerdi eskiden, tartı mizan değerliydi

Sanki masal âleminde bir rüyaya dalmış gibi
Günler değerdi eskiden bahar ve güz değerliydi
Az giderdik uz giderdik ve rengârenk bir gökyüzü
Donatırdı mevsimleri kâinatın tek sahibi
Toprak değerdi eskiden, tepe ve düz değerliydi

Aylar sayılırdı bir bir; zemheri, karakış gücük
Zaman değerdi eskiden, kır uykusu değerliydi
Mart kapıdan baktırırdı, kazma kürek yaktırırdı
Hep hevesle beklenirdi bahanelerse küçücük,
Hayat değerdi eskiden, ekmek ve su değerliydi

Fukaranın hanesine umut idi gaz lambası
Hasret değerdi eskiden ateşte köz değerliydi
Bir dizede gelin kızın örselenmiş hayalleri
Bir dizede mert ananın asker oğluna duası
Ninni değerdi eskiden, türkü ve söz değerliydi

Her gönül memleketinde çaylar tavşan kanı idi
Sohbet değerdi eskiden yanında dost değerliydi
İsli bir soba başında demlenirdik yudum yudum
Dervişlerin cezbeleri unutulmaz anı idi
Mızrap değerdi eskiden duvarda post değerliydi

Çeşme başında güzeller düşleriyle avunurdu
Sevda değerdi eskiden gözler tek tek değerliydi
Bir hürriyet teranesi mabudu ihmal ederken
Yalancı rüzgârlar esti zihinlere otağ kurdu
Yaşmak değerdi eskiden, basma etek değerliydi

Duyulur dört bir köşede: “Kederlenme, anı yaşa!”
İlim değerdi eskiden kalem kitap değerliydi
Binlerce cana kıyılsa kıpırdamaz bir ses teli
Kimler yufka yürekleri döndürdü hissiz bir taşa?
Her şey değerdi eskiden, kutlu hitap değerliydi.