Değer Şiiri - Nurettin Utku Temizkan

Gözümden yaşlar süzülürken sessizce,
Bekliyordum belki doğmayacak sabahı.
Tüm karanlığıyla üstüme geliyordu gece,
Bir nur zerresi bile yoktu örtecek siyahı.

Gayesizce dökülür kalemden heceler,
Kederden vücut bulmuşken mehtap;
Düşlerim kaybolmuş ümidimi heceler,
Bir ben bilirim; fikrim, zikrimden bitap.

Kalbimin yerini çoktan hiçlik doldurmuş,
Güneş ne zaman benim içimde doğacak?
Şifa sandığım zehir gönlümü soldurmuş,
Nefes diye aldığım hava beni boğacak.

Anlam aramak boşa emekmiş meğer.
Yükselme! Gerçeklerin karşısında eğil;
Diz çök,boyun eğ! Yaşamak için değer;
Böyle geçen bir ömürse yaşamak değil.